Aslında dakika bir gol birle başlamak isterim.
Annemin "kendine dikkat et"li binlerce cümlesine "anne ilk defa mı bir yere gidiyorum" tepkilerimin üstüne, uçaktan inip otobüse binerken bavulu yere düşürmemle beraber elimde oluşan morlukla başladı güzel tatilimiz. Uzun zamandır görüşmemenin verdiği sohbetlerle torba yol ayrımında havaştan çantalarımızla indik. Karanlık yol ayrımında taksi durağına yaklaştığımızda, taksiye bineceğimizi sananlar, minibüse nereden bineceğimizi sorarken sinirlenip "burdan zor binersiniz yürüyün te ora" diye uzun karanlık köprü altının ilerisini gösterdiklerinde, çoktan o yöne doğru yürümeye başlamıştık ki, 50'li yaşlarda bizle beraber otobüsten inen bir amcamız "ben de Türkbükü'ne gideceğim gelin benle, arabam şimdi gelir" dediğinde gözlerimizde yanan ışıklarla ağzımınız kulaklarımıza vardığı aptal gülümsememizi keşke birileri resmedebilseydi. Beklenen araba geldiğinde şoför koltuğunda hafif kambur, zayıf, uzun beyaz saçlı biri indi. Anneneyi andıran kişinin, bavulları koymaya yardım ederken yine 50'li yaşlarda bir erkek olduğu anlaşıldı. Türkbükü'ne varıp da arabadan indiğimizde yüzlerimizdeki aptal gülümseme alaycı bir hal almıştı. Orhan adlı anneanne benzetmemizin ortak olmasıyla kahkahalar patladı, daha ne kahkahalara sebep olacağını bilmeden konuyu kapatıp evimize girdik. İlk geceyi evde yatarak geçiremeyiz diyerek üstümüzü değiştirip çıktık. Türkbükü'ne indik ve işte o büyük hayal kırıklığı sesleri etrafımızdaydı: büyük sessizlik. "Scipahoy" adlı ciks mekan dışında tek bir yerden bile müzik sesi gelmiyordu. Sanki şehrin en cıvcıvlı yerinde değil en sessiz yerindeydik. Minibüse binip Gümbet'e gitmeye karar verdik. Niye verdiysek o kararı. Sanki Gümbet bize göre bir yermiş gibi. olsun ama eğlendik mi eğlendik. Ha tabi değişik bir eğlence anlayışı oldu, o ayrı. Minibüsten minibüse yapılan aktarmalar sırasında Bodrum maceramızın merkezi haline gelen gar muhabbetlerinin ilki, susurluktan sonra yediğim en muhteşem tostla başladı. Gümbette yokuş aşağı yürüyüp bir barda terasa çıktık, oturduk. Gelen garson İrem'e bakıp tam türkçe konuşacakken beni gördü, ingilizce konuşmaya karar verdi. Türkçe cevap vermemle sarsıldığı yüzünden belliydi. Sonrasında gelip muhabbet etmeye çalıştığında aldığı tepkilerden de, tabiri caizse götüne baka baka döndü diğer tursitlerin yanına. Masada muhabbet bile edemeden etraftaki insanları incelerken gözgöze gelip gülüyorduk İrem'le. Bir süre sonra masaya bardağını koyan, uzun boylu, esmerce bir genç belirdi. Konuşmak için kıvrandıktan sonra tabi ki yine ingilizce muhabbete başladı. İrem de ingilizce cevap veriyordu, gencin Türk olduğu o kadar belliydi ki, İrem inatla ingilizce konuşmaya devam etti, ta ki çocuk nerelisiniz diye sorana kadar. İrem Türk diyor çocuk nerdesiniz demiyorum nerelisiniz diyorum diye diretiyordu, masanın diğer ucunda gülmeye başlayan bana bakınca, bir anda, özür dilerim ya arkadaş almana benziyor da dedi bir anda afallamış yüz ifadesiyle beni gösteren el. Tabi sonrasında özür dileyerek ayrıldı. Neden özür dilediğini hala anlamış değilim. Türk olduğumuz için özür diledi?!?! Neyse ardından içkilerimizi tazelemek için gelen barmen -gözümdeki gözlükleri kastederek- öğretmen misiniz diye bozdu. Geçmişte öğretmenlik yaptığım için hiç bozmadan, evet dedim gülümseyerek. "Hmm genç gözüküyormuşsunuz bayaca, kusura bakmayın" dedi ve gitti. Özür dileyenler çoğalıyordu, acaba beni kaç yaşında sanmıştı, ya da her gözlük takanı öğretmen mi sanıyordu, yoksa bütün öğretmenleri gözlüklüydü de bundan mı hafızasında gözlük böyle bir çağırışım yapıyordu hiçbir zaman bilemeyeceğiz tabi ki. O bardan, 1 saat geçmeden sıkılan ikili olarak kalkıp başka yere girelim dedik. İlk denememiz fiyaskoydu, içeri girdiğimizde ki kusmuk kokusuna dayanamayarak çıktık, karşısındaki bara girdik. Dışarıda yer yoktu barda duralım dedik. Barın üzerinde en fazla 17 yaşında, 2 genç kız dans ediyordu. Barın ardındaki genci görmemek için kör ya da sarhoş olmak gerekirdi. Kafasında siyah fötr şapkayla kızları bacaklarından dürterek bunu yapın böyle yapın diye kendince seksapel hareketlerle komut vermeye çalışıyordu. Kızlarda gülerek onu taklit ediyorlardı. Gencin yüzüne gülmemek için bara arkamızı döndüğümüzde tam karşımızda ayağında siyah rugan ayakkabıları, gözünde siyah, yüzünü kaplayan gözlükleriyle, yüzünde bodruma geldiğimiz ilk anki aptal sırıtışımızın aynıyla bize bakıp dans eden diğer genci görüdüğümüzde artık insanların yüzüne gülmekten kaçamayacak kadar sinirlerimiz bozulmuştu. aynı anda verdiğimiz kararla bardaki 10 dakikadan sonra kendimizi yine dışarı attık. Türkbükü'nün sessizliğinden sonra, iğne atsan yere düşmeyecek gümbete gelen ikili, kahkahalarla gümbet'ten kaçıyordu. Ardımızda atılan nağralar, sarhoşluktan ayaklarımızın dibine düşen genç kadınlar, erkekler... Minibüse bindiğimizde hala gülüyorduk ve bir yandan da 2 tombik, hala gardaki tostu konuşuyorduk. Eve dönüp ışığı kapattığımızda yataklarımıza girmiş ama hala çenemize kilit vuramamıştık. Ezan sesini duyduğumuzda "eyvah gün doğuyor sarhoş değiliz uyumamız gerek" diyerek sustuk. Ve ilk günü kahkahalarla bitirdik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder